Co w praktyce oznacza, że wierzymy w Jedynego Boga? Jak ma się do naszego życia to, że wszelkiego rodzaju praktyki magiczne, zabobony, horoskopy stanowią sprzeciwienie się Bożemu przykazaniu? Oto dzisiejsze pierwsze czytanie pokazuje nam, jak prorok Eliasz poddał próbie lud Izraela, aby dokonać rozprawy z prorokami Baala. Kult tego pogańskiego monstrum rozwijał się w Izraelu pomimo, że przecież lud wybrany był wychowywany od wieków we czci Boga Najwyższego, pomimo dorocznych świąt i wspomnienia jak ojcowie wychodzili z ziemi Egipskiej z Domu Niewoli. Wpływy ludów ościennych, a także odgórne przyzwolenie i protekcja królowej Jezebel sprawiały, że pogański kult nie tylko miał się dobrze, ale także szybko rozwijał się powodując odchodzenie ludu od prawdziwej wiary.
Nasze czasy naznaczone powszechnym odstępstwem od wiary w prawdziwego Boga, szerzeniem się nie tylko pogaństwa, ale wręcz wypowiedzeniem wojny rodzinie i chrześcijańskiej moralności pokazują, że wielokrotnie mamy do czynienia z takim właśnie procesem deformacji wiary, jak miał miejsce w czasach wpływów Jezebel i Achaba. Wiara wieli ludzi obciążona została naleciałościami pogańskimi i stanowi połączenie formy jeszcze nawiązującej w sferze kulturowej do chrześcijaństwa, ale w głębi duszy przyjmującej dogmaty wrogie nauce Ewangelii.
Znaki czasów jakie obecnie widzimy dla jednych stanowią manifestację Bożego wezwania do nawrócenia i pokuty, dla innych są okazją do fałszowania deizmem całej Tradycji Kościoła, dla innych wręcz są okazją do bezprecedensowego pozbycia się wiernych z przestrzeni życia publicznego. Dziś też wielokrotnie, bez względu na barwy polityczne kulturowa wojna z nauką Mistrza z Nazaretu korzysta ze wsparcia instytucji państwowych i samorządowych. Publiczne deklaracje przywiązania do wiary, tradycji czy jakichkolwiek aspektów kultury chrześcijańskiej nie mogą zwalniać wierzących w Chrystusa od publicznego świadectwa i domagania się od sprawujących władzę położenia tamy, także w sensie prawnym, działaniom sprzecznym z godnością człowieka i prawami wynikającymi z rozumnej i wolnej natury ludzkiej.
Dziś też trzeba nam świadectwa wobec współczesnych pogan, że nie wolno nam się chwiać na dwie strony, że jeśli naprawdę wierzymy, że Pan jest Bogiem, to Jemu mamy służyć.
Jeśli zależy ci na głoszeniu prawdy w Internecie, pomóż nam utrzymać i rozwijać naszą stronę. Wejdź na https://zrzutka.pl/yhdj73 i wesprzyj nas.
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 18,20-39)
Próba na górze Karmel
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej.
Achab rozesłał polecenie wszystkim Izraelitom i zgromadził proroków na górze Karmel.
Wówczas Eliasz zbliżył się do całego ludu i rzekł: „Dopókiż będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli Pan jest prawdziwym Bogiem, to Jemu służcie, a jeżeli Baal, to służcie jemu!” Na to nie odpowiedzieli mu ani słowa. Wtedy Eliasz przemówił do ludu: „Tylko ja sam ocalałem jako prorok Pana, proroków zaś Baala jest czterystu pięćdziesięciu. Wobec tego niech nam dadzą dwa młode cielce. Oni niech wybiorą sobie jednego cielca i porąbią go oraz niech go umieszczą na drwach, ale ognia niech nie podkładają. Ja zaś oprawię drugiego cielca oraz umieszczę na drwach i też ognia nie podłożę. Potem wy będziecie wzywać imienia waszego boga, a następnie ja będę wzywać imienia Pana, aby się okazało, że ten Bóg, który odpowie ogniem, jest naprawdę Bogiem”. Cały lud odpowiadając na to zawołał: „Dobry pomysł”.
Eliasz więc rzekł do proroków Baala: „Wybierzcie sobie jednego młodego cielca i zacznijcie pierwsi, bo was jest więcej. Następnie wzywajcie imienia waszego boga, ale ognia nie podkładajcie”. Wzięli więc cielca i oprawili go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa, wołając: „O Baalu, odpowiedz nam!” Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi. Zaczęli więc tańczyć przyklękając przy ołtarzu, który przygotowali.
Kiedy zaś nastało południe, Eliasz szydził z nich mówiąc: „Wołajcie głośniej, bo to bóg. Więc może jest zamyślony albo zajęty, albo udaje się w drogę. Może on śpi, więc niech się obudzi”. Potem wołali głośniej i kaleczyli się według swojego zwyczaju mieczami oraz oszczepami, aż się pokrwawili.
Nawet kiedy już południe minęło, oni jeszcze prorokowali aż do czasu składania ofiar z pokarmów. Ale nie było ani głosu, ani odpowiedzi, ani też dowodu uwagi. Wreszcie Eliasz przemówił do ludu: „Zbliżcie się do mnie!” A oni przybliżyli się do niego. Po czym naprawił rozwalony ołtarz Pana. Potem Eliasz wziął dwanaście kamieni według liczby pokoleń potomków Jakuba, któremu Pan powiedział: „Imię twoje będzie Izrael”. Następnie ułożył kamienie na kształt ołtarza ku czci Pana i wykopał dokoła ołtarza rów o pojemności dwóch sea ziarna. Potem ułożył drwa i porąbawszy młodego cielca, położył go na tych drwach i rozkazał: „Napełnijcie cztery dzbany wodą i wylejcie do rowu oraz na drwa!” I tak zrobili. Potem polecił: „Wykonajcie to drugi raz!” Oni zaś to wykonali. I znów nakazał: „Wykonajcie trzeci raz!” Oni zaś wykonali to po raz trzeci, aż woda oblała ołtarz dokoła i napełniła też rów.
Następnie o czasie składania ofiary z pokarmów prorok Eliasz wystąpił i rzekł: „O Panie, Boże Abrahama, Izaaka oraz Izraela! Niech dziś będzie wiadome, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja, Twój sługa, na Twój rozkaz to wszystko uczyniłem. Wysłuchaj mnie, o Panie! Wysłuchaj, aby ten lud zrozumiał, że Ty, o Panie, jesteś Bogiem i Ty nawróciłeś ich serce”. A wówczas spadł ogień od Pana z nieba i strawił żertwę i drwa oraz kamienie i muł, jako też pochłonął wodę z rowu. Cały lud to ujrzał i upadł na twarz, a potem rzekł: „Naprawdę Pan jest Bogiem! Naprawdę Pan jest Bogiem!”
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 16,1-2.4.5 i 8.11)
Refren: Zbaw mnie, o Boże, chronię się do Ciebie.
Zachowaj mnie, Boże, *
bo chronię się do Ciebie,
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim, *
po za Tobą nie ma dla mnie dobra”.
Ci, którzy idą za obcymi bogami, *
pomnażają swoje udręki.
Nie będę wylewał krwi w ofiarach dla nich, *
nie wymówią ich imion moje wargi.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz *
po Twojej prawicy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 25,4b.5a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Naucz mnie, Boże, chodzić Twoimi ścieżkami,
prowadź mnie w prawdzie, według Twych pouczeń.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5,17-19)
Jezus nie znosi Prawa, lecz je wypełnia
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić.
Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.
Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim”.
Oto słowo Pańskie.
