Św. Antoni z Padwy na wizerunkach przedstawiony jest w habicie franciszkańskim trzymający w ręku lilię lub pismo święte można również spotkać się z Jego wizerunkiem kiedy ukazywany jest z chlebem w dłoni. Niekiedy trzyma Dziecię Jezus, które z koszyka podaje mu bochen chleba do jego ręki. Ten wizerunek nawiązuje do charytatywnej działalności Patrona potrzebujących chleba powszedniego i chleba niebieskiego. Jedna z legend związanych ze Świętym opowiada o kobiecie, której utopiło się dziecko. Zrozpaczona zwróciła się do świętego Antoniego z prośbą o przywrócenie mu życia. Obiecała Świętemu, że jeśli Bóg wskrzesi jej syna, to ona da Świętemu tyle zboża, ile ważyło dziecko. Za łaską Bożą, dzięki modlitwie świętego Antoniego, syn tej kobiety ożył, a święty Antoni, otrzymawszy zboże, polecił je rozdać ubogim. Stąd chlebki rozdawane w kościołach franciszkańskich we wtorki antoniańskie nazywane są „pondus pueri” (ciężar dziecka). Do rozpowszechnienia się zbożnego dzieła zwanego „chlebem świętego Antoniego” przyczyniła się w XIX w. inicjatywa Ludwiki Bouffier z Tulonu, która gromadziła środki na jałmużnę dla ubogich. Od tego czasu powszechne stały się skarbonki świętego Antoniego, do których można wrzucać ofiary na chleb dla biednych. Jałmużna składana ku czci świętego Antoniego na rzecz ubogich jest formą podziękowania za jego wstawiennictwo w sprawach ofiarodawcy. 
PW.
