Kapłan. W wielu krajach misyjnych jest jednocześnie inżynierem, budowniczym, sanitariuszem, pedagogiem i mędrcem, do którego po radę idzie cała wioska. W naszej Polskiej rzeczywistości ksiądz od lat pełnił i pełni w lokalnych społecznościach rolę nie tylko religijną. Posługa sakramentalna i głoszenie Słowa Bożego to tylko część obowiązków, jakie stawia się przed polskim księdzem. Oczekuje się przecież, żeby w konfesjonale był nie tylko spowiednikiem, ale i psychologiem, na katechezie pedagogiem, w kancelarii wzorem urzędnika a na ambonie mówcą na miarę starożytnych sław.
Bycie kapłanem jednak to zjednoczenie i naśladowanie Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana. O ile ważność święceń nie zależy od osobistych przymiotów i nawet świętości posługującego, o tyle postrzeganie księdza jedynie jako wyświęconego do zrobienia tego, czego świecki nie może zrobić byłoby kompletnym niezrozumieniem. Wezwanie do kapłaństwa nie jest bowiem pracą, jest powołaniem. Jest wezwaniem do składania Najświętszej Ofiary, posługi sakramentalnej, ale także do uczynienia ze swojego życia ofiary.
Doczekaliśmy czasów, kiedy „etatowy katolicyzm” przełożył się w części na etatowe kapłaństwo. Co więcej, próba aktywnego uczestnictwa w życiu lokalnych społeczności wyzwala od razu posądzenia o mieszanie się w sprawy świeckie, klerykalizm (cokolwiek nie miałoby znaczyć to słowo).
O ile pozycja księdza była budowana przez wieki, jego zdanie szanowane, w miejsca kultu traktowane z najwyższym szacunkiem, tak dziś mamy jakże często proces marginalizacji samego kapłaństwa i pozycji kapłana. Kiedyś jeden ze znajomych opowiedział smutną anegdotę, jaka w kręgach modernistycznych jest dziś definicja kapłana. „To chrześcijanin, który nie posiada łaski bycia świeckim”. Rola świeckich jest nie do zastąpienia, a kapłaństwo służebne i kapłaństwo powszechne to dwie różne rzeczywistości. Jednak bez zjednoczenia z Ofiarą Najwyższego kapłana Jezusa Chrystusa będziemy mieli i etatowy katolicyzm i etatowe kapłaństwo. To zaś będzie de facto oznaczało sprowadzenie wiary jedynie do aspektu kultury.
Bóg zapłać za wsparcie udzielone na stronie https://zrzutka.pl/yhdj73
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 22,9-18)
Ofiara Abrahama
Czytanie z Księgi Rodzaju.
Gdy Abraham i Izaak przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego Izaaka położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna.
Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: «Abrahamie, Abrahamie!» A on rzekł: «Oto jestem». Anioł powiedział mu: «Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna». Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna. I dał Abraham miejscu temu nazwę „Pan widzi”. Stąd to mówi się dzisiaj: «Na wzgórzu Pan się ukazuje».
Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: «Przysięgam na siebie, wyrocznia Pana, że ponieważ uczyniłeś to, a nie oszczędziłeś syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia takiego, jakie jest udziałem twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu».
Oto słowo Boże.
Albo:
PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 10,4-10)
Chrystus przychodzi pełnić wolę Ojca
Czytanie z Listu do Hebrajczyków.
Bracia:
Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.
Przeto przychodząc na świat, mówi: «Ofiary ani daru nie chciałeś, aleś Mi utworzył ciało; całopalenia i ofiary za grzech nie podobały się Tobie. Wtedy rzekłem: Oto idę – w zwoju księgi napisano o Mnie – abym spełniał wolę Twoją, Boże».
Wyżej powiedział: «Ofiar, darów, całopaleń i ofiar za grzech nie chciałeś i nie podobały się Tobie», choć składa się je na podstawie Prawa. Następnie powiedział: «Oto idę, abym spełniał wolę Twoją». Usuwa jedną ofiarę, aby ustanowić inną. Na mocy tej woli uświęceni jesteśmy przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz na zawsze.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 40 (39),7-8a.8b-9.10-11b.17)
Refren: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę.
Nie chciałeś ofiary krwawej ani płodów ziemi, *
lecz otworzyłeś mi uszy.
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy *
Wtedy powiedziałem: «Oto przychodzę.
W zwoju księgi jest o mnie napisane: *
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże,
a Twoje prawo *
mieszka w moim sercu».
Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu +
I nie powściągałem warg moich, *
o czym Ty wiesz, Panie.
Sprawiedliwości Twojej nie kryłem w głębi serca. *
Głosiłem Twoją wierność i pomoc.
Niech się radują i weselą w Tobie *
Wszyscy, którzy Ciebie szukają,
A ci, którzy pragną Twojej pomocy, *
Niech zawsze mówią: «Pan jest wielki».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Flp 2,8-9)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Dla nas Chrystus stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 26,36-42)
Smutna jest dusza moja aż do śmierci
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus z uczniami przyszedł do posiadłości zwanej Getsemani i rzekł do uczniów: «Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę tam i się pomodlę». Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: «Smutna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną!»
I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się tymi słowami: «Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty niech się stanie».
Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak oto nie mogliście jednej godziny czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe».
Powtórnie odszedł i tak się modlił: «Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich, i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!»
Oto słowo Pańskie.
