Jakże różnymi sposobami potrafi posługiwać się Bóg, aby Jego Imię wielbione i głoszone było po całym świecie. Ile to przeróżnych zdarzeń, ile objawień ukazuje nam jak Słowo Boże rozprzestrzeniało się a pozornie przypadkowe wydarzenia sprawiały, że Bóg prowadził do Siebie swój lud.
Paweł Apostoł, który odbył trzy podróże misyjne planował i chciał dotrzeć z Ewangelią do stolicy Imperium – Rzymu. Jednak nie przewidział, że Bóg uzna za stosowne nie tylko posłać go tam, ale nadto sprawić, że zaświadczy w największy z możliwych sposobów, poprzez męczeństwo. Podróż do Rzymu staje się ową czwartą podróżą misyjną, ale w kajdanach noszonych dla Ewangelii.
Apostoł Narodów ukazuje nam, jak bardzo powinniśmy poszukiwać woli Bożej we wszystkim, co nas spotyka w życiu. Nastawieni na sukces, zapędzeni i skoncentrowani na własnych planach niejednokrotnie walcząc o swoją wizję dziejów nie potrafimy już zatrzymać się i powiedzieć „Bądź wola Twoja”. Poszukać sposobów świadczenia o Bogu i czynienia dobra w okolicznościach, jakie spotykają nas w życiu.
Czas próby naszej wiary jaki wciąż mimo zapowiedzi znoszenia restrykcji wciąż jeszcze trwa też był i jest okazją do świadczenia o Chrystusie. W wielu wypadkach niestety niewykorzystany, zmarnowany czy wręcz obfitujący w antyświadectwa. Jednak życie byłoby zbyt banalne a nasze wzrastanie w wierze zbyt wątłe, gdyby wszystko było tak proste i przewidywalne, że w mig rozumielibyśmy co mamy czynić i bez żadnego ryzyka, z natychmiastową nagrodą od Boga mogli wykonać to, co się Jemu podoba.
Przed nami uroczystość Zesłania Ducha Świętego. On jest Pocieszycielem, On jest naszym Przewodnikiem. Czyż nie powinniśmy pytać Go o drogę, wsłuchiwać się w Jego wskazania i pełni podziwu zachwycać się światem, poprzez który prowadzi nas do Królestwa dając świadectwo tak podczas życiowych wojaży jak i dźwigając kajdany dla Ewangelii?
Pomożesz nam utrzymać i rozwijać serwis? Wejdź na stronę https://zrzutka.pl/yhdj73 i wesprzyj nas.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 22,30;23,6-11)
Paweł przed Sanhedrynem
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
W Jerozolimie trybun rzymski, chcąc się dowiedzieć dokładnie, o co Żydzi oskarżali Pawła, zdjął z niego więzy, rozkazał zebrać się arcykapłanom i całemu Sanhedrynowi i wyprowadziwszy Pawła stawił go przed nimi.
Wiedząc zaś, że jedna część składa się z saduceuszów, a druga z faryzeuszów, wołał Paweł przed Sanhedrynem: „Jestem faryzeuszem, bracia, i synem faryzeuszów, a stoję przed sądem za to, że spodziewam się zmartwychwstania umarłych”.
Gdy to powiedział, powstał spór między faryzeuszami i saduceuszami i doszło do rozdwojenia wśród zebranych. Saduceusze bowiem mówią, że nie ma zmartwychwstania ani anioła, ani ducha, a faryzeusze uznają jedno i drugie. Zrobiła się wielka wrzawa, zerwali się niektórzy z uczonych w Piśmie spośród faryzeuszów, wykrzykiwali wojowniczo: „Nie znajdujemy nic złego w tym człowieku. A jeśli naprawdę mówił do niego duch albo anioł?”
Kiedy doszło do wielkiego wzburzenia, trybun obawiając się, żeby nie rozszarpali Pawła, rozkazał żołnierzom zejść, zabrać go spośród nich i zaprowadzić do twierdzy. Następnej nocy ukazał mu się Pan i powiedział: „Odwagi! Trzeba bowiem, żebyś i w Rzymie świadczył o Mnie tak, jak dawałeś o Mnie świadectwo w Jerozolimie”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 16,1-2a i 5.7-8. 9-10.11)
Refren: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem.
Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się u Ciebie, *
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.
Błogosławię Pana, bo dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w krainie zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz *
po Twojej prawicy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 17,21)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Aby wszyscy stanowili jedno,
jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie,
aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 17,20-26)
Aby stanowili jedno
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
W czasie ostatniej wieczerzy Jezus podniósłszy oczy ku niebu, modlił się tymi słowami:
„Ojcze Święty, nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy dzięki ich słowu będą wierzyć we Mnie; aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili jedno w Nas, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał.
I także chwałę, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś.
Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata.
Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich”.
Oto słowo Pańskie.
