To, co spotkało Pawła i Barnabę wywołało ich gwałtowną reakcję. Przeraziła ich perspektywa, że cud jaki dokonał się przez ich posługę został przypisany im, a oni sami wzięci za pogańskich bogów.
Od jakiegoś czasu w Internecie krąży dający wiele do myślenia mem. Na górze grafiki postaci największych despotów i tyranów z podpisem: wielu ludzi chciało być bogami. Na dole postać Chrystusa Pana w koronie cierniowej i podpis: ale tylko jeden Bóg chciał być człowiekiem.
Iście w historii znamy wielu samozwańczych bogów. I nie mówię tu jedynie o egipskich faraonach czy rzymskich cesarzach. Wielu nie przyjmowało takiego tytułu, ale w skrajnych okolicznościach chcieli być panami życia i śmierci innych ludzi.
Zresztą nie tylko historia ale i współczesność zna takich, którzy chcą być jak bogowie. Decydować, czy planeta jest przeludniona, i czy dziecko pod sercem matki jest człowiekiem czy nie. Tworzyć niczym bogowie rzeczywistość wmawiając ludziom, że można sobie wybrać czy zmienić płeć, sprzeczne z naturą związki nazywać małżeństwem, czy dążyć do klonowania człowieka.
Wielu dziś powiada, że świat zbuntował się przeciwko człowiekowi. Owszem, ale świat, jako byt rozumny, obiekt czci panteistów. Świat buntuje się przeciwko człowiekowi, kiedy człowiek buntuje się przeciwko Bogu. Wszak jest takie mądre powiedzenie. Bóg wybacza zawsze, człowiek czasami, natura nigdy. Zatem zamiast detronizować Boga, miast rozkoszować się, gdy nawrót pogaństwa ogłasza nas wszystkich bogami, czas zdać sobie sprawę, że jeśli nie wrócimy do prawdziwego Boga, czeka nas taki sam los, jaki spotkał despotów uważających siebie za bogów.
Jeśli chcesz wesprzeć serwis Zzasadami.pl przejdź na stronę https://zrzutka.pl/yhdj73 i pomóż nam budować portal wolnego słowa z zasadami.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 14,5-18)
Działalność Pawła i Barnaby w Likaonii
Czytanie z Dziejów Apostolskich.
Gdy Paweł i Barnaba dowiedzieli się w Ikonium, że poganie i Żydzi wraz ze swymi władzami zamierzają ich znieważyć i ukamienować, uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe oraz w ich okolice, i tam głosili Ewangelię.
W Listrze mieszkał pewien człowiek o bezwładnych nogach, kaleka od urodzenia, który nigdy nie chodził. Słuchał on przemówienia Pawła; ten spojrzał na niego uważnie i widząc, że ma wiarę potrzebną do uzdrowienia, zawołał głośno: „Stań prosto na nogach!” A on zerwał się i zaczął chodzić.
Na widok tego, co uczynił Paweł, tłumy zaczęły wołać po likaońsku: „Bogowie przybrali postać ludzi i zstąpili do nas!” Barnabę nazywali Zeusem, a Pawła Hermesem, gdyż głównie on przemawiał. A kapłan Zeusa, który miał świątynię przed miastem, przywiódł przed bramę woły i przyniósł wieńce i chciał razem z tłumem złożyć ofiarę.
Na wieść o tym apostołowie Barnaba i Paweł rozdarli swe szaty i rzucili się w tłum, krzycząc: „Ludzie, dlaczego to robicie! My także jesteśmy ludźmi, podobnie jak wy podlegamy cierpieniom. Nauczamy was, abyście odwrócili się od tych marności do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich się znajduje. Pozwolił On w dawnych czasach, że każdy naród chodził własnymi drogami, ale nie przestawał dawać o sobie świadectwa czyniąc dobrze. Zsyłał wam deszcz z nieba
i urodzajne lata, karmił was i radością napełniał wasze serca”.
Tymi słowami ledwie powstrzymali tłumy od złożenia im ofiary.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 115,1-2.3-4.15-16)
Refren: Nie nam daj chwałę, lecz Twemu imieniu.
Nie nam, Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę *
za łaskę Twoją i wierność.
Dlaczego mają pytać poganie: *
„Gdzie się ich Bóg znajduje?”
Nasz Bóg jest w niebie, *
czyni wszystko, co zechce.
Ich bożki są ze srebra i złota, *
dzieło rąk ludzkich.
Błogosławieni jesteście przez Pana, *
który stworzył niebo i ziemię.
Niebo jest niebem Pana, *
ziemię zaś dał synom ludzkim.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14,26)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Duch Święty was wszystkiego nauczy;
przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 14,21-26)
Duch Święty nauczy was wszystkiego
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie”.
Rzekł do Niego Juda, ale nie Iskariota: „Panie, cóż się stało, że nam się masz objawić, a nie światu?”
W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy w nim przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem”.
Oto słowo Pańskie.
