Kryzys Kościoła, jakiego dziś jesteśmy świadkami każe nam szukać oparcia w Bogu i Jego Opatrzności. Dziś, w pierwszą sobotę miesiąca, poświęconą Matce Bożej liturgia Kościoła daje nam do rozważania niezwykle istotny fragment z listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza. Jest tam błaganie, wezwanie wobec Boga, aby w czasach, kiedy zdrowej nauki nie będą chcieli słuchać, gdy ludzie będą mnożyli sobie nauczycieli pod dyktando własnych pożądań nastawać w porę i nie w porę. Wykazać błąd, napomnieć – słowem wykonać dzieło ewangelisty.
Co ciekawe, przez całe wieki Kościół Święty mówił językiem wiary i starał się interpretować znaki czasów w świetle Bożego Objawienia. Dziś wszystko, czego jesteśmy świadkami zaczyna być odrywane od Boga, wyciągane poza obręb władztwa Jezusa Chrystusa. Przez całe wieki, jeśli ludzkość doznawała udręczenia, śpiewano pieśni przebłagalne wiedząc, że nic na świecie nie dzieje się bez Bożego dopustu. Grzechy władców spotykały się z ostrą reakcją papieży i biskupów i choć grzech dosięgał i dosięga wciąż wielu ludzi Kościoła, nadziei upatrywano w pokucie i nawróceniu, nie zaś w usprawiedliwieniu zepsucia i odwracaniu się od tego, co Bóg objawił nam dla naszego zbawienia.
Grzech jest obecny na świecie od czasu upadku Pierwszych Rodziców. Zmaganie z nim, walka z pokusami nie jest rzeczą łatwą. Jednak cóż znaczą słowa Apostoła Narodów jak nie to, że najtragiczniejszą z alternatyw dla nawrócenia jest fałszowanie prawdziwej nauki? Z jakiego powodu? Prawdziwa nauka Boża ona przenika człowieka. Aż do szpiku kości. Porusza sumienia. Z jakiego powodu? Aby przestrzec przed samousprawiedliwieniem, przed tymi głosami, które mówią, aby możecie sobie wierzyć, ale nie wtrącajcie się w porządek, jaki siły zła ustanawiają na ziemi. Możecie wierzyć, ale nie wolno wam dotykać spraw, jakie zarezerwowała sobie władza ziemska, bo wówczas postąpimy z wami tak, jak dał nam przykład Herod z niewygodnym prorokiem Janem Chrzcicielem.
Te słowa, jakie kieruje dziś do nas Apostoł Narodów pokazują nam, że ów wieniec sprawiedliwości będzie nam oddany dopiero w owym dniu. Teraz czas na ów szaleńczy wyścig o zbawienie ludzkich dusz. Teraz jest czas nastawania nie w porę, bo tych nauczycieli którzy będą fałszować naukę Chrystusa będzie już tylko przybywało.
Pokusa chodzenia po rynku w powłóczystych szatach była od czasów Zbawiciela. Jednak choć wielu się wydaje że jest to cena za ich milczenie, kiedy należy nastawać, wykazywać błąd, upominać, to jeśli spojrzymy na rzeczywistość w świetle wiary jest to jedynie zaliczka. Prawdziwą zapłatą jest bowiem cena, przed jaką Matka Boża przestrzegała w Fatimie. Tą najprawdziwszą ceną jest potępienie. Zguba biednych grzeszników, utwierdzanych w swoich błędach, głaskanych w imię tolerancji i politycznej poprawności. czy zetem wolno nam milczeć wobec wezwania Apostoła?
Jeśli pragniesz, aby nasz głos był słyszalny nadal, pomóż nam wchodząc na stronę https://zrzutka.pl/yhdj73 i wesprzyj nas
PIERWSZE CZYTANIE (2 Tm 4,1-8)
Wykonaj dzieło ewangelisty
Czytanie z Drugiego listu świętego Pawła Apostoła do Tymoteusza.
Najmilszy:
Zaklinam cię wobec Boga i Chrystusa Jezusa, który będzie sądził żywych i umarłych, i na Jego pojawienie się, i na Jego królestwo : głoś naukę, nastawaj w porę, nie w porę, w razie potrzeby wykaż błąd, poucz, podnieś na duchu z całą cierpliwością, ilekroć nauczasz. Przyjdzie bowiem chwila, kiedy zdrowej nauki nie będą znosili, ale według własnych pożądań – ponieważ ich uszy świerzbią będą sobie mnożyli nauczycieli. Będą się odwracali od słuchania prawdy, a obrócą się ku zmyślonym opowiadaniom. Ty zaś czuwaj we wszystkim, znoś trudy, wykonaj dzieło ewangelisty spełnij swe posługiwanie.
Albowiem krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiar| ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się Jego.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 71,8-9.14-15ab.16-17)
Refren: Będę wysławiał Twoją sprawiedliwość.
Pełne Twojej chwały były moje usta, *
sławiłem Cię przez dzień cały.
Nie odtrącaj mnie w czasie starości, *
nie opuszczaj mnie, gdy siły ustaną.
Ja zaś będę zawsze ufał *
i pomnażał wszelką Twoją chwałę.
Moje usta będą głosiły Twoją sprawiedliwość *
i przez cały dzień Twoją pomoc.
Opowiem o potędze Pana, *
będę przypominał tylko Twoją sprawiedliwość.
Boże, Ty mnie uczyłeś od mojej młodości *
i do tej chwili głoszę Twoje cuda.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 5,3)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławieni ubodzy w duchu,
albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 12,38-44)
Jałmużna ubogiej wdowy
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Jezus nauczając rzesze mówił: „Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok”.
Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.
Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: „Zaprawdę powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie”.
Oto słowo Pańskie.
