Wpatrzeni w niebo

Uroczystość Wniebowstąpienia siłą rzeczy pokazuje swoiste pożegnanie Mistrza z uczniami. Wszak Jezus zapowiadał, że idzie do Ojca, aby nam wszystkim przygotować miejsce. Odejście na Golgocie było pełną dramatu walką, uderzeniem z całym impetem, jakie Zły przeprowadził w kierunku znienawidzonego Zbawiciela ludzkości. Jednak tam, gdzie zło zadało swój ostatni cios, Miłość dopiero zaczęła objawiać swoją potęgę. Całkowite poddanie woli Ojca, modlitwa za oprawców, wreszcie powierzenie swego ducha w ręce Ojca. Ten moment przejścia zadecydował ostatecznie o naszym odkupieniu. Jednak dla szerszego grona uczniów, czy to Dwunastu czy pozostałych siedemdziesięciu dwóch dramat Golgoty stał się przerażającym doświadczeniem od którego uciekli. Judasz targnął się na swoje życie, Piotr popłakał jak dziecko, pozostali nie bardzo rozumieli wszystko, co się tam wydarzyło i nawet Jan, który był pod krzyżem dopiero po wejściu do pustego grobu Zbawiciela zapisze w swojej Ewangelii, że ujrzał i uwierzył. Tomasz będzie potrzebował stanięcia twarzą w twarz ze Zmartwychwstałym, aby wyznać „Pan mój i Bóg mój”. Piotr rzuci się w fale jeziora Genezaret, aby bezzwłocznie dopłynąć do brzegu, gdzie czeka na niego Jezus, kiedy po raz drugi w swoim życiu dokona cudownego połowu. O ile czas Golgoty był czasem dramatu, próby wiary i upadku wielu z uczniów Jezusa o tyle okres od zmartwychwstania do wniebowstąpienia był czasem próby zrozumienia tego, co się stało. Próbą zaakceptowania prawdy wymykającej się prawidłom ludzkiego rozumu. Przyjęcia za pewnik faktu, że Ten, z którym spotykają się nie jest zjawą, ale żywym i prawdziwym Jezusem.

Moment wniebowstąpienia jest dla uczniów kolejną lekcją. Oto stoją wpatrzeni w niebo, ale w ten sposób nie doczekają ponownego przyjścia. Teraz pouczeni przez aniołów mają wracać i oczekiwać Obietnicy. Ducha Pocieszyciela, który pozwoli im dorosnąć w wierze i odważnie dawać świadectwo o wszystkim, co przeżyli. Ten czas do zesłania Ducha Świętego jest kolejnym etapem dorastania i formacji uczniów. Teraz mają nauczyć się nieść ludziom orędzie Zbawienia i dawać Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie.

Trwanie na modlitwie i łamaniu chleba, odważne świadczenie o Jezusie i posłuszeństwo Duchowi Świętemu będą od tej pory wyznaczały drogę Kościoła. Warto zadać sobie pytanie, czym my dziś wciąć jesteśmy na tej samej drodze i zmierzamy de celu, jaki wskazują nam Apostołowie, celu do którego kieruje nas cała Tradycja Kościoła…

Pomóż nam budować portal Zzasadami.pl Liczy się każda złotówka. Wejdź na stronę https://zrzutka.pl/yhdj73 i wesprzyjn nas.

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 1,1-11)
Uniósł się w ich obecności w górę

Czytanie z Dziejów Apostolskich.

Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił: ”Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym”.
Zapytywali Go zebrani: ”Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?”. Odpowiedział im: ”Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi”.
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: ”Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.

Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 47,2-3.6-7.8-9)

Refren:Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy, straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.


DRUGIE CZYTANIE (Ef 1,17-23)
Bóg posadził Chrystusa po swojej prawicy

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan.

Bracia:
Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko na wszelki sposób.

Oto słowo Boże.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 28,19.20)

Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.

Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.

Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 28,16-20)
Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi

Zakończenie Ewangelii według świętego Mateusza.

Jedenastu uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy jednak wątpili. Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami:
„Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata”.

Oto słowo Pańskie.